Niewiele potrzeba ognia do wzniecenia pożaru, kata.strofy sp.lotów nic nie znaczących płaszczy.zn dziurawych mniemań, parzących od wewnątrz nieskończoną nigdy mapą blizn urywających się w połowach sennej pamięci szufladkowania siebie w pulsie zmęczonego ciała.

Na wargach pozostaje lepko-dawny wyraz strachu, raz cię.żar nostalgii przetoczony przez kąty rond nogami na okrągło pod prąd, by w naprawie rok (ud)ręki, ruch (nad)garstki zwykłych kości, 

wyobrażać, że posiadam.

p

Ukochane spojrzenie

jest jedno na świecie,

i śmiech,

i dotyk, 

i spacer ręką za rękę,

jedna na świecie

spada śnieżka,

wytrwała na wszystko

przez szept

niematerialnie,

echem 

przez atmosfery

do serca

z dwoma słowami,

by latać między gwiazdami

aż do księżyca

(na zawsze)

Pokonując jego plamy,

jedynym na świecie

blaskiem

strun,

może powykrzywianych,

może czasem ulepszanych, 

lecz w prawdziwe koordynacji asymetrycznych stron (przeciw)ciał.